Zondag genieten groots concert

Sidiki vroeg me te komen naar een groots concert met verschillende optredens waar hij ook met de band zou spelen. Tja dat wilde ik wel, maar hoe doe je dat, zondag rijden minder taxi’s en hoe kom ik veilig in het donker terug? Ik kan natuurlijk een taxidriver bellen die ik ken in de avond, maar het blijft een beetje onzeker voelen. Hij zou er met de band om 16 uur zijn en zij moesten om 17 uur optreden (is natuurlijk Gambiaanse tijd). Ik ga 2 ½ uur eerder op pad, om nog te denken hoe dan, kan ik hier wel vertrouwen in hebben, ja dat kan. Ik had het Lamin gevraagd maar hij kon niet met de auto langs de politieposten die er zijn als je Tanjeh uitgaat, want de papieren moesten vernieuwd.

Lamin rijdt langs en vraagt of ik even meega naar zijn compound, daar woonde Andrea (kennis van Astrid), zij is overleden. Oké ik heb tijd zat, heerlijke open compound, veel ruimte en 3 huizen. Lamin woont er met zijn leuke vrouw Yara en zoontje Ousman, hun dochtertje van bijna 5 jaar is in januari overleden, zij was heel kort ziek. Zo’n zonnetje om te zien op alle foto’s, verdrietig. Ik krijg ataja en ik probeer het weer eens, nee nog steeds niets voor mij, bitter en zoet. Dan komt er een schaal eten met 2 lepels, die blijkt voor Lamin en mij, uh.. ik eet van de randen, in het midden ligt de vis. Heerlijk weer even dat eten te proeven, dat soort saus, dat is lang geleden. Ik weet als ik stop met eten dat anderen door zullen gaan met eten, zij zitten wat verspreid over de compound en zo gaat het nu ook.

Lamin brengt me naar de taxiplek bij het strand/markt van Tanjeh en zegt ineens: ‘het is zondag dan zit er weinig politie, als je wilt, kan ik je wegbrengen en hoelang wil je daar blijven, iets van 2 uur?’ Dat beaam ik. ‘Dan wacht ik op je en rijd ik je weer terug’. ‘Wachten?’ ‘Ja ik kan ook meekijken, ik vermaak me daar’. Voor ons klinkt dat zo maf 2 uur wachten? Hier is wachten zo gewoon. De prijs overeengekomen, and off we go. Yes! ik kan veilig in het donker naar huis. Er zit één politieman op een stoel bij de post onderweg en we kunnen zo doorrijden. Onderweg krijgt Lamin bijna een aanrijding met een motor of brommer (?) meteen is er politie bij, maar ook nu mogen we weer snel door, even een schrikmoment. Terwijl ik even in de auto moet wachten zie ik 4 mannen aan 2 tafeltjes zitten, ze dammen of doen een spel van hier, dat kan ik niet zien, dan herinner ik me weer dat er op sommige plekken buiten vaak mannen een spel zitten te doen, zo mooi eigenlijk.

Als Lamin niet mee was geweest, had ik het niet gevonden, na een paar maal bellen met Sidiki en lukt het. Lamin gaat even mee naar de groep en zegt ik kom straks (dat betekent of niet 😉). We gaan in een gebouw beneden in een hal wachten en daar worden alle instrumenten gezet, buiten is het te heet. Het is een leeg gebouw en Sidiki laat mij het gebouw zien, geweldig je kan het dak op (foto’s) is vast niet de bedoeling, maar kan me niet schelen, dit is zo mooi hier boven, ik maak veel foto’s en Sidiki vindt het geweldig dat ik zo enthousiast ben. Later gaan we nog een keer en dan maakt Lamin vanuit de taxi een foto van ons als we daarbovenop staan voor het grote reclamebord van Africel van het concert en ik maak een foto van Lamin bij zijn taxi. Het is een zoekplaatje maar je ziet Sidiki en mij als je goed kijkt als een silhouet. Grote lol hebben we allemaal, iets doen waarvan je niet weet of het mag.

Er is een supergroot professioneel podium, later blijkt het met een echte lichtshow en zelfs een drone-camera, er zijn tv-opnames, het is nog heel rustig en er wordt nog aan het podium gewerkt. Het blijkt dat Youssou N’Dour komt optreden, dat wist ik dus niet van te voren, een wereldster, dat is gaaf. Sidiki en zijn groep treden niet om 17 uur op maar om 19 uur, hihi. Het is een voorprogramma. In die wachttijd loop ik wat heen en weer tussen de groep (trouwens erg aardige mensen) en Lamin.  Lamin vermaakt zich met de andere taxidrivers en zegt het maakt helemaal niet uit hoelaat we teruggaan. ‘Ik heb m’n vrouw gebeld, dat ik hier op jou wacht dus ik ben vrij’, zegt hij (dat is bijzonder voor hier je vrouw bellen om te zeggen waar je bent). Heerlijk om de groep van Sidiki te horen spelen, ze zijn erg goed en dan ineens komt Yeye dansend naar me toe, eerst heb ik het niet door, dat ik mee moet dansen, dan sta ik er al voor, ik schrik even en doe dan maar even een paar minuten mee 😉 en is iedereen, vooral Sidiki blij, want meedansen is een blijk van hoe je geniet (foto) en weglopen is geen optie. Er is nog een groep naast, die hebben ook djembés, zij doen acrobatiek (foto’s). De groep speelt 2 uur lang, er is ook een kangoeran die af en toe meedanst. Na 21 uur komt het podium centraal, er komt eerst een DJ en het wordt al aardig druk. Lamin vermaakt zich nog bij de andere  taxidrivers en heeft er lol om dat ik zo geniet. Sidiki gaat na hun optreden weg met zijn groep en ik wacht tot ik Youssou gezien heb, al is het maar 2 nummers. Hahaha wat blijkt, er komen nog andere artiesten, soms loop ik even naar Lamin om te checken of het nog wel kan, want die 2 uurtjes wachten zijn toch allang voorbij. Het ene raam van de auto is gisteren in de deur gezakt, dus hij blijft zelf liever bij de auto bij de andere mannen, zeker nu het zo druk is geworden. Ik ga een tijdje in auto luisteren, ik sta al zo lang en daar kunnen we ook van de muziek genieten. Als de andere artiesten spelen, is het zo mooi, dat er zoveel mensen om me heen meezingen en staan te dansen, wat een energie, zo kan het hier zijn, zo barstensvol energie. De mensen om me heen zijn allemaal blij en ook aardig voor mij, laten me zien waar ik op kan staan, om het beter te kunnen zien, voor mij genieten hier. Er komen steeds meer mensen, dus telkens hoop ik dat Youssou komt, maar nee nog steeds niet. Eindelijk rond 23.30 uur komt Youssou, ik was net weer even bij Lamin, we hebben lol om het aantal uren dat we er al zijn en ik snel richting podium. Ik wurm me door de massa, nu is het zo ontzettend vol en druk, zelfs op de grote weg staat het vol met mensen. Ik vind een plek  om toch nog iets te kunnen zien. De extase breekt uit als hij begint te zingen, dit is zo geweldig al die uren wachten en dan dit te voelen en mee te maken. Ik ben Lamin heel dankbaar en hij vond het gelukkig zelf ook heel fijn zo. In Tanjeh stopt hij bij een kraan, vult een jerrican en gooit het over de motor die te heet geworden was, hahaha goede tip, wordt je auto te heet, koud water over de motor gooien, de temperatuur ging meteen naar beneden. De auto moet gemaakt worden of hij wil een nieuwe, eerst weten wat de reparatie kost.

Ik ben om 01 uur terug in de compound, zo dit was een ervaring om niet te vergeten, wat een geweldige energie, dankbaar voor zo'n bijzondere middag/avond.