Zaterdag verkiezingsdag

Internet is vandaag zo langzaam als het leven hier, met m'n laptop kom ik er het eerste uur niet op. Om 10 uur precies, staat Bakari voor de deur, hier zeggen ze dan: 'hij begrijpt Europese tijd'. Astrid en ik gaan naar de kringloop 'Amsterdam Enterprise', we gaan vooral voor Binta (vrouw Ousman) wat zoeken voor haar winkeltje voor aan de weg. Een leuke stoel en een spiegel, want Binta kan heel goed haren invlechten, dan kan ze daar vooral met feesten wat extra geld mee verdienen. Die stoel en spiegel kunnen in een hoekje van de winkel staan. Astrid krijgt vanuit Nederland af en toe dozen met spullen voor de mensen hier en wat niet verdeeld kan worden, kan ook weer in het winkeltje verkocht worden.

We rijden langs de nieuwe weg in aanbouw, we kunnen onze ogen (en neus) niet geloven, op een gedeelte van de weg ligt er al asfalt, er wordt hard gewerkt (foto's). De nieuwe weg ligt hoger dan de ventwegen ernaast, eerlijk gezegd ziet het er voor mij griezelig uit, ik weet hoe ze hier rijden en elkaar inhalen, straks komen ze op de ventweg terecht, brr. De zijkanten zullen binnenkort verhard moeten worden, volgens Bakari komen daar stenen (heeft hij al op een ander stuk van de weg gezien) want als de regentijd komt, spoelt het zand daar anders weg met alle gevolgen van dien. Ja die regentijd poeh hoe je daar dan kan rijden langs die ventweg? Ondertussen zitten er zoveel kuilen in, dat worden allemaal diepe plassen.

In de kringloop ziet Astrid meteen een mooie stoel en ik een spiegel met plankje en haakjes, we kijken nog wat verder natuurlijk. Bakari heeft geld gekregen om wat drinken in een winkeltje te halen, die blijft wachten tot we klaar zijn. Later denk ik dat hij niet in de auto zit, maar hij is gaan liggen slapen, haha mensen slapen hier tussendoor en overal. Pas liep ik langs een kleermaker en ik kijk naar binnen en zie hem op de tafel liggen slapen. Op de markt zie ik het ook dikwijls, slapende mensen, die worden dan door hun buren wakker geroepen, als iemand iets kopen wil. Eerlijk gezegd dacht ik pas ook een keer, hè kon ik daar achter ook maar even een hazetukje doen. Het meest bijzondere wat dat betreft vond ik een keer toen Sekou en ik naar de Ambassade moesten, dan kom je binnen in een grote best statige ruimte met een grote ronde balie, niemand te zien. Ligt die vrouw daar met haar hoofd op het bureau te slapen en we moesten haar echt wakker maken. Dan komt er niets uit van 'oh sorry', nee het is de normaalste zaak van de wereld, ik vind het mooi dat het allemaal kan. Soms zeggen ze wel eens dat mensen hier lui zijn, ik geloof daar niet in, de hitte maakt je langzaam en moe. Astrid komt met een leuke tas voor mij aan, heel handig want ik heb een katoenen tas meegenomen en die is best plakkerig en vies geworden. Door al het zand hier wordt je kleding e.d. snel vies en het slijt ook snel. Ik was elke dag mijn kleren. Ik ben dus blij met mijn tas erbij. Astrid vindt nog een regentijdjurk, een jurk die zo koel mogelijk is en wijd zodat het doorwaait. In de regentijd wil je het liefst bloot rondlopen alles is teveel dan, ik had voorheen meestal alleen een doek om in de compound. In je eigen compound kan het allemaal wel, maar op straat loop je niet met iets korts aan. Het is dan zo vochtig en warm dat je het liefst niet bewegen wilt. We gaan op weg naar een supermarkt. Ik ga nieuwe sojabrokken kopen, die van laatst zijn weggegooid, het zat in een afgesloten bak en toen ik het openmaakte, hup daar wippen allemaal beestjes op en neer, Je snapt het, mijn gilletje moest er weer even uit, hihi. Nu ligt mijn ijskast vol met onder andere rijst, rozijnen, rijstmeel, havermout, sojabrokken hahaha, wel een mal gezicht, maar je moet wat. We zijn om 13 uur weer terug, Binta is blij met de stoel en spiegel. En nadat ik iets gegeten heb, val ik spontaan in slaap, ik kan niet aan dit ritme wennen, ik blijf tussen 4 en 5 uur lokale tijd wakker worden, dus even bijslapen is prima.

Later in de middag ga ik weer naar buiten, het binnenzitten hier is niets voor mij, op weg naar het strand of toch langs Lamin en Jarra? Uiteindelijk beland ik toch bij hun compound, Vlakbij hun compound zijn twee bomen echt in elkaar verstrengeld gegroeid (foto). Jarra is er niet, Lamin geeft me rijst die over is, komt goed uit want ik heb weinig gegeten en Lamin haalt onder het zand een mango te voorschijn, uh... 'ja die heb ik voor je bewaard, ik dacht je komt vast en anders pakt iemand deze', ah schattig. De andere mensen die daar tijdelijk verblijven komen natuurlijk ook gedag zeggen, altijd een happening als er iemand in de compound komt, zo iets van, er valt iets te beleven, hihi. Lamin heeft vanmorgen een diep gat gegraven (foto's, het gat is nu nog veel groter) voor een lokaal toilet, zoals het nu is kan het jaren mee. Er komen tot bovenaan toe autobanden in en dan wordt er iets bovenop gemaakt met een gat erin en dan kan het gebruikt worden. Ze hebben hier ook een waterput, het water zit heel diep, als ik erin kijk, krijg ik de kriebels, ik vraag of hij dat ook heeft. Nee alleen als er iemand in gaat, dan durf hij niet te kijken. Pardon, erin gaat? Ja soms moet het iets uitgegraven worden, omdat er geen water meer instaat. Durfallen zijn het hier, ja de noodzaak dat te zijn is hier groter dan bij ons, dus wel logisch. Dan komt er een nieuwe Jarra thuis, woow haar haren zijn ingevlochten, wat ziet ze er anders uit, ze heeft best lang haar, ze heeft een prachtig glitterpak aangedaan, dit is dus ook Jarra, erg leuk om te zien. Ik heb m'n pet af dus m'n haren zitten los, dat vindt Jarra weer te gek en af en toe kan ze het niet laten er aan te zitten, hihi. Kleine Ousman raakt meer aan me gewend, mooi manneke net als die twee bij Astrids compound. Lamin vraagt Jarra of zij het goed vindt als hij morgen met me meegaat naar Sanyang, want volgens Tine is het daar gezellig op zondag op het strand. Bijzonder toch dat hij het vraagt, ik kan me niet herinneren hier een man te hebben meegemaakt die aan zijn vrouw vraagt of iets goed is.  Jarra lacht hartelijk en zegt ja je hebt nog korte tijd hier (herinnert ze me aan iets waar ik nog niet aan herinnert wil worden) dus ja helemaal goed. Ousman wil mee als Lamin me naar huis brengt en dus gaat Jarra ook mee, hihi, zo word ik gezellig en netjes (nu wel al donker) afgezet.

In de avond hoor ik getoeter en veel lawaai, mensen gillen en lijken feest te vieren. Ousman vertelt dat mensen feest vieren, want ze denken dat de uitslag al bekend is wie gewonnen heeft met de verkiezingen, volgens hem is dat morgen pas. De president die nu zit, na Yaya Jammeh, de vreselijke dictator, is Adama Barrow  woow die is gegroeid sinds hij president is geworden, ja ze eten er goed van, zij wel. Er zijn zeker veranderingen gekomen zoals de nieuwe weg die er komt, betere elektriciteitsvoorziening, maar verder lijkt het in Afrika nog steeds niet mogelijk zonder corruptie te regeren. De chinezen mogen hier van alles, vervuilen van alles en ontzien niets of niemand, die zullen wel veel betalen. Ik weet er weinig van, maar deze man zit misschien ook alweer te lang als president, dan krijgen ze het misschien wel hoog in hun bol. Hopelijk komen er geen onrusten, vanmorgen vroeg hoorde ik een groep mensen schreeuwen, want er werd hier gedacht dat de andere kandidaat er erg goed voor stond, dus zal er met de uitslag geknoeid zijn, zeggen ze, ja wie zal het zeggen?

Modou wil met me in zee, kijken of daar vandaag nog tijd voor is, anders morgen en eens kijken hoe het in Sanyang is vandaag.