Zaterdag strand

Haha Sunkar heeft het vast aan Kaddy verteld dat hij de vorige dag bij mij 'Paw Patrol' heeft gekeken, want om 7 uur staan er 3 kids voor de deur, Kaddy met Tamba en Sunkar. Ik doe eerst net of ik niet begrijp wat ze komen doen, kijken of ze iets zeggen, hihi. Binta is naar de markt en Ousman is in huis, krijg ik te horen. Dan vraag ik het toch maar, willen jullie iets kijken, blije gezichten ja.. Ik zet Netflix aan en Kaddy wijst meteen 'Gabby's poppenhuis' aan, die willen ze zien (foto). Tamba huilt een beetje hij mist zijn mama, ik neem Tamba en loop met hem rond. Dan komt Bakari broertje van Binta ook kijken, ze volgen het verhaal niet echt, maar wijzen me telkens van alles aan, kijk Anna een vlinder, een luchtballon, kijk Mami Watta (zeemeermin) Mami Watta betekent letterlijk 'water moeder'. Ze genieten een uurtje, dan gaan ze weer hun weg naar buiten en Binta is terug van de markt, Tamba is vooral weer blij. Binta is een lieve moeder, soms huilt Tamba een beetje op haar rug en dan hoor ik haar zingen en troostende dingen zeggen. Ze moet ook vaak om haar kinderen lachen om wat ze doen, alleen voor Kaddy is het niet makkelijk, Binta is haar zus en niet haar moeder, dat merk je soms wel. Evengoed gaat het er hier vredig aan toe, dat is echt niet overal zo.

Er komt iemand in de compound vertellen dat de schoonzus van Ousman een dikke hand heeft en ze niet weten wat ze moeten doen. Astrid gaat naar de familiecompound en neemt de vrouw mee naar hier. Binta vertaalt alles want de schoonzus kent geen Engels. Haar hand is dik en ze heeft pijn in haar hele arm en op haar borst, Astrid schrikt erg, want als er een bacterie naar haar hart gaat, kan het misgaan. Zulke dingen kunnen hier makkelijk gebeuren. Ze neemt de vrouw mee naar het ziekenhuis hier vlakbij (foto van gisteren) en ze krijgt antibiotica, de familie probeert haar goed in de gaten te houden. Astrid heeft de kosten betaald, want dat kunnen de mensen zelf niet betalen. 

Erna gaan Astrid en ik op bezoek bij Frank, Janeba is naar een feest bij haar familie, dus Frank is alleen met de kinderen thuis, de zus van Janeba woont ook bij ze en zij zorgt voor de jongste. Frank gaat bijna weer aan het werk, eerst nog van alles regelen in Nederland en dan voor 'Doctors without Bordes' naar Soedan voor een jaar, hij komt dan na een half jaar terug bij zijn gezin voor een break. Op weg naar Frank heel dichtbij, staat een waterreservoir, die is lek als een mandje, er stroomt elke dag meer water uit, nu lijkt het daar wel of de regentijd is begonnen, want zelfs op de weg ernaast liggen nu grote plassen water en hoor je de kikkers kwaken. Een broeinest van ziektes.

Erna ga ik buiten een koel plekje zoeken om te lunchen, het is heet en klam, daardoor heb ik moeite iets naar binnen te krijgen, het zij zo. De mensen zeggen dat het weer omslaat en de regen niet lang op zich laat wachten. Het wordt elke dag heter/vochtiger, dat is zeker, maar gelukkig komt er bewolking, dan brandt in ieder geval die zon niet zo. Ik ga lopen naar het strand, alle andere ideeën zijn weggevallen, omdat ik het te warm vind, ik ben niet de enige, veel mensen die ik tegenkom, zeggen hetzelfde, Bij het strand en de zee is er in ieder geval wind, genieten. Ik ga naar de plek waar ik eerder zat, lekker in de schaduw, hier langs de rand van het strand staan baobabbomen (foto), de stukjes baobab zijn zo lekker maar ik zie het niet vaak meer te koop. Hier zijn aardige mensen achter de bar en het is zo lekker midden in de reuring. Lamin komt naar de plek waar ik zit en ik leer weer nieuwe dingen, bijvoorbeeld rode koude thee van hibiscus bloemen (foto), dat heet hier 'wonjo', ik vind het verrukkelijk en ik vraag of het ook gezond is, ja zeer gezond, zeggen ze. Ik kijk nog even op Google en zie inderdaad dat de thee rijk is aan antioxidanten en het heeft nog veel meer kwaliteiten, dus voortaan ga ik vragen of ze wonjo hebben. Verder wil Lamin cafétouba dat smaakt heel apart en niet echt naar koffie, de eigenaar komt het laten zien, want het is geen gewone koffie, de grapjas, het is gemalen dus zo zie ik niet of het koffiebonen waren. Google wist het wel, het is een Senegalese koffie (er zijn hier veel vissers uit Senegal) met gedroogd fruit en Guinese peper. Er komt een jongen met een kruiwagen voorbij met grote zakken erin en een andere jongen gaat met een zak op zijn hoofd op weg naar de boot in de zee (foto). Het blijken ijsblokken te zijn, die nemen ze mee, want ze slapen een paar nachten op zee (soms een week) en als ze dan vis vangen moet het koel blijven, ik kan het niet laten te denken: 'hoezo smelt dat ijs niet...?' Er komt ook een vrouw die geeft ze een schaal in een doek verpakt, daar zit eten in. Naast ons zijn de netttenboeters/knopers bezig (foto) ze zitten op verschillende plekken op de grond het enorme zwarte net te maken. Ze gaan door tot de zon bijna onder gaat. Aan de andere kant zijn ze bezig een licht kunststofnet in een auto te laden, daar zijn ze ook een poosje mee zoet. Er is één bootje waar ik om grinniken moet, een bootje met een drietand van Neptunus. Eigenlijk is het niet toegestaan als je moslim bent  om andere goden te eren, maar hier kan altijd alles door elkaar. Net zoals maraboetische praktijken die horen er hier bij, maar is in de reguliere Islam niet toegestaan. De Islam is hier verspreid door de handel met de Arabische staten.

Heerlijk ontspannen zo de hele middag uitkijken over het strand en de zee, soms verbaas ik me erover, dat ik hier best lang kan stilzitten, hihi.