Kleine baby, wat een cadeautje

Om de foto’s te kunnen zien die ik hier plaats, moet je bovenaan op het kopje FOTO’S drukken.

De hond, Remi, in de compound is volgens Astrid verliefd op me, hij lag met zijn kop over de drempel bij m’n huisje (foto) het is trouwens wederzijds, wat een leukerd. Vandaag veel gieren boven in de lucht, blijft indrukwekkend, ik hoop ze binnenkort weer eens dichtbij te zien met die grappige oerkoppen. Rond 16 uur zitten we op het trappetje van Astrids huis in de schaduw thee te drinken, dan komen er ook allerlei vogeltjes voor ons op de grond, we zagen een grauwe buulbuul, geelgors en een zwartkopwever (foto’s).

Vanmiddag zat ik daar met drie kinderen de hond en de kat, allen wilden ze aandacht. Dat was heel bijzonder want de kat komt niet graag in de buurt van de hond. Toen kwam Astrid met een verrassing die ze op haar aanrecht vond, even in een glas gedaan, een babygekko (foto’s) zo ontzettend mooi, we hebben hem of haar met z’n allen heel goed bekeken en toen in de tuin neergezet. Zoiets zie je toch zelden, wat een cadeautje. Al moet ik eerlijk bekennen als ik die op het aanrecht had gevonden, ik wel van de schrik van wat dat nu toch was, was gaan gillen, hahaha.

Vandaag met Astrid met de bushtaxi naar de markt bij het strand. Een bushtaxi is een oude bestelwagen waar bankjes (je kan het beter plankjes noemen) in gelast zijn en wel zoveel, dat er rond de 16 mensen, met allerlei bagage, ingepropt kunnen worden. Het rammelt meestal aan alle kanten en het blijft boeiend alles te bekijken. Voorheen als ik dat meemaakte voelde dat ongemakkelijk, want je kan er niets aan doen, je zit ongegeneerd tegen iemand aan, tja nu weet ik niet beter en het is goed. Dan de weg (zand), poeh in de buurt is dat met veel grote kuilen en die chauffeurs, jonge jongens, rijden heel snel en slingerend om een beetje de kuilen te vermijden. Dus eigenlijk perfect dat je zo dicht op elkaar zit, je kan niet omvallen 😊 De apprentice (hulpje in de bushtaxi) zit bij de deur, hij laat passagiers erin en eruit, hangt met z’n hoofd uit de bus en roept mensen op straat om te kijken of ze mee willen, aan hem geef je het reisgeld, je roept hem als je eruit wilt, dan geeft hij de chauffeur een seintje, meestal bonst hij op de deur en ze stoppen waar je wilt. Een goedkope manier om je te verplaatsen.

Ik hou van de markten, hoe al het eten is uitgestald, al die luchtjes, al die mensen, vooral vrouwen, in mooie stoffen gehuld. Mensen hebben het er druk, dus je kan er over het algemeen lekker rustig rondlopen. Astrid houdt niet van de drukte, dat is prima, een andere keer ga ik alleen wat langer rondstruinen.

Nu zijn we langs de weg de andere kant op gelopen, ook heel leuk (foto’s) nog tweedehands verkoopplekjes tegengekomen en toen het rondje afmakend naar huis gelopen ongeveer 3 km door de hitte met het hete zand dat in je sandalen komt, toch een perfecte wandeling, thuis moest ik lachen om mijn voeten (foto).  Dus douchen met de beker, afspoelen en bijkomen.

Er was onderweg best veel dicht, dat is op vrijdag oftewel prayday, dan zie je ook veel mannen in mooie gekleurde kleren rondlopen, mensen zijn vrij (of beter gezegd mannen). De mannen gaan naar de moskee en de vrouwen mogen aan de zijkant in de moskee staan, maar er zijn er maar weinig die dat doen.

De vrouwen hier hebben een druk leven, naar de markt eten kopen, meestal 2x per dag eten koken en daar ook weer gedeeltes van aan de straat verkopen, water sjouwen, wassen, ook een hele klus, want alles is hier heel snel vies met dat rode zand. De waslijn hangt meestal vol. Ik had vroeger het geluk dat Aminata mij hielp 😉 (foto).

Hier trouwens moet de 10-jarige Kaddi haar zus Binta, met van alles helpen, eigenlijk ook de reden dat ze hier is gaan wonen, maar gelukkig heeft Astrid ervoor gezorgd dat ze naar school kan gaan. Vanmiddag zag ik hoe Binta haar 2 zoontjes Sunkar en Tamba badderde (foto) erna gingen ze met een van Astrid gekregen auto (van de tweedehandswinkel) spelen, Sunkar erin en Tamba (die nog niet los kan lopen) duwde hem, zo mooi (foto).

Ik moet hier goed (op alle fronten) voor mezelf zorgen en weten dat ik het leed van hier niet kan en hoef te dragen, want je hoort en ziet zoveel ellende. Vandaag is daarom mijn intentie vooral te beseffen dat ieder z’n eigen pad volgt en ik door zelf in liefde te blijven evengoed iets beteken.

Verder ga ik genieten van de dag en horen en zien jullie weer van me.

Ik wilde op de reacties reageren, maar internet is zo slow 🦥 ander moment 😍