De eenvoud

Ousman (woont hier op de compound) met vrouw, Binta, 2 zoontjes en het zusje (Kaddi van 10) en broer (Bakari 16) van zijn vrouw).
Hoe dat hier allemaal met kinderen gaat, ik ken er ondertussen veel, maar het is wel erg nadenken wie nou bij welke ouders hoort en bij wie diegene tegenwoordig woont. Dat geruil met kinderen is voor ons niet voor te stellen, hier is het heel normaal.
In de avond had ik Kaddi gevraagd of ze een ommetje met me wilde maken. Ja graag, met een vriendinnetje erbij gingen we op pad, Kaddi was mijn gids en daar had ze lol in. We kwamen bij 3 compounds waar familie van Ousman woont, de familie was natuurlijk heel verbaast dat ik op visite kwam 😄 
Ik moest meteen zitten en dan volgen beleefheidsvragen en antwoorden, daar bleef het ongeveer bij. Kaddi bleek een goede tolk. Ik ken de taal van hier niet, Sekou en Aminata komen uit Guinee dus bij ons thuis werd hun eigen taal of Engels gesproken. 
Er liepen zoveel vrouwen en kinderen in deze compound dat ik er steeds minder van begreep, hihi. Ik werd gevraagd ergens binnen te komen, dan kom je in zo'n typisch west-afrikaanse inrichting, een kleine ruimte, weinig plek om te lopen, een groot pompeus bed met allerlei versiering en paar banken en fauteuils, grote kast, donker geen ramen en dat was het zo ongeveer.
Ousmans vader heeft trouwens 4 vrouwen, die gewoonte hier maakt het begrijpen van wie wie is mede wat lastiger🤔
Ineens liep ik met 5 kids, de jongste 3, de oudste 11, gelukkig bleek dat ze bij elkaar woonden en we langs hun compound liepen.
Gelukkig nu ik met Kaddi liep, riep er geen kind 'toubab', mensen zeiden me gewoon gedag. 
Namelijk in de ochtend liep ik richting grote moskee,  telkens kwamen kinderen tevoorschijn (ze hoorden elkaar) die 'toubab mintie' oftewel 'blanke, snoepje?' riepen. Dat ben ik van voorheen niet zo gewend, toen liep ik meestal met Aminata en de mensen kenden me. Nu geef ik het geen aandacht en op de terugweg was het al minder. Er waren een paar puberjongens, die bleven meelopen, ze wilden geld, toen ik 'stop' zei, gingen ze weg, maar verderop riepen ze 'fuck you' 😕 Later zag ik ze weer, keken nu niet op of om, tja ze proberen wat, hoe kom je hier aan geld? Werk is ook niet echt voorhanden. 
Vlak voor de moskee zitten wat vrouwen wat groenten e.d. te verkopen, wat eten gekocht en toen zocht ik nog bananen. Nergens te bekennen, die vrouwen wisten het ook niet.
Een duidelijk rijke (te zien aan zijn manier, stijl èn aan de enorm grote moderne auto waar hij uitstapte) Gambiaan, dertiger, ik vroeg of hij ergens iemand met bananen had gezien.
Nee, wel op de markt (best ver). Hij zei: 'ik moet hier nog iets kopen en dan kan je meerijden, dan kan je teruglopen of ik breng je terug'.
Ik dacht ik ben op avontuur dus daar zat ik plots in een dure grote auto, met een heel aardige spraakzame man, hij woonde 2 dorpen verderop. Ineens stopte hij halverwege de weg richting markt: 'kijk die vrouw heeft bananen'. Geweldig 🙏🏼

Met een omweg ben ik weer teruggelopen en daar op de weg staat een ezel te wachten tot hij verder moet trekken en zag ik veel mensen met jerricans bij de watertappunten, wat een klus toch om water te krijgen.
In het huisje waar ik nu ben, werk ik ook met emmers water en een beker om te douchen en naar de wc te gaan en de buitenkraan is een paar meter verderop, dus prima, het geeft wel veel herinneringen.
Toen we rond 2019 in Kololi vertoefden kwam er meestal alleen in de nacht een paar uur water uit een kraan buiten. Voor we gingen slapen zette ik er een teil onder en zette de kraan open, ik werd dan wakker van het watergekletter en als de teil vol was, zette ik er nog een teil onder. Als we overdag niet genoeg water hadden, haalde Sekou bij een waterpunt verderop meer (als er water uitkwam) anders had je pech.
In een ander huis in Brufut, waar we later verbleven, moesten we bij de buren water uit de put halen met een emmer, best zwaar, soms waren er geen mannen in de buurt en dat was flink sjouwen, want je gebruikt heel wat emmers per dag, vandaar mijn spierballen 😄 Soms stond de put leeg en dan moest er verderop water gehaald worden.
Wat zijn we rijk, te leven in een land waar zulk goed water uit de kraan komt.

Foto's gemaakt van de eenvoud van alles hier, dan komt altijd weer de vraag bij me op, waarom is alles in Nederland zo netjes en volgens regels, daarom hou ik zo van plekken zoals Ruigoord. Een middenweg tussen hier en Nederland lijkt me wel een oplossing, maar bij welke vergadering kan ik dat inbrengen?  

Als we gaan avondeten staat Sunkar bijna 4 jaar met een bordje er ineens naast, hij en Kaddi komen gezellig met ons mee-eten.

Om te drinken maak ik hier zelf iets wat havermelk moet voorstellen, ik mix in de blender water, havervlokken en cacao, heerlijk goedkoop en verfrissend drankje, ik heb een voorraad in de koelkast.

Videobellen met Aminata ging prima, Ousman kon er niet over uit dat ze zo groot geworden was (zie foto van kleine Aminata, logeren bij Astrid) en Aminata wist niet meer dat Ousman Nederlands praat, dus allebei waren ze verbaasd 😄