Donderdag rondrijden

Bakari komt rond 10.30 uur nadat Astrid hem gebeld heeft en dan gaan we (Sunkar mag mee) naar een tweedehandsverkoopplek om te kijken of ze een stapelbed voor de kinderen hebben. Ousman wil de kinderen uit hun bed, zoals hij zegt, logisch. Helaas niet gevonden, dus dat wordt even goed de ogen open houden of er ergens een stapelbed te koop is. Er is geen ruimte in het huisje om losse bedden neer te zetten,  een stapelbed zou ideaal zijn, Kaddy zou boven kunnen slapen en Sunkar en Tamba samen beneden. Ik blijf bij de markt/strand want vandaag mag ik meerijden met Lamin en de automonteur Alagi.

We gaan naar verschillende plekken, die ze van te voren hebben gebeld, op zoek naar goedkope maar goede onderdelen voor Lamins auto. Eindelijk is duidelijk wat er aan de hand is met de auto. Lamin leent een auto van zijn vriend Ousman (hihi die namen) daar hebben we al eens eerder mee gereden. Een fijne auto en zo kunnen we makkelijk overal komen. Eerst krijg ik moringa een soort 'bonen' ofzo in een grote peul (foto) het schijnt goed voor je hele lijf te zijn, je mag er drie per dag hebben. Oké ik eet er twee op, eerst proeft het bitter en erna wordt het steeds lekkerder. De bladeren zijn ook goed voor je als thee zijnde, als Lamin malaria heeft, neemt hij deze thee en volgens hem helpen de thee en bonen uitstekend. Ik zie vlakbij waar we de auto ophalen een karretje rijden (foto nog een beetje te zien) met zoveel hout dat je bang bent dat dit omvalt, wat dat betreft kan ook echt alles hier, alles hoog opgestapeld op auto's, karren, motors, fietsen, amper vastgemaakt. Sowiewo is het verkeer hier totaal anders, althans in die zin, wat hier allemaal kan, neem die mannen en jongens die bovenop open vrachtwagens zitten (foto). Verkeersborden hebben ze niet, behalve soms een bordje 'no parking' als het al goed geschreven is, hihi. Ik zie onderweg bij Senegambia een soort rotondebord en er staat bij 'one way' maar Lamin wil er gewoon doorrijden, ik vraag of dat wel mag. Politie staat erbij stopt de andere auto's en Lamin kan er door, nou ja iedereen gaat een beetje opzij, uh niemand begrijpt het, maar alles kan, hahaha. Snelheid? Ze doen maar wat, op de meeste zandwegen zijn zoveel kuilen, dat er alleen langzaam gereden kan worden (heeft z'n voordelen), op asfaltwegen wordt er soms heel snel gereden, dan hou ik soms m'n hart vast met kinderen en/of dieren en fietsers langs de weg. We komen langs de nieuwe weg, die verbreed wordt, ze zijn weer een stuk verder met asfalteren. Het rode zand stuift hier nog steeds enorm, ik maak een paar foto's, het zijn degene waarvan je de auto's in de verte een beetje in de mist ziet. Hier heb je eigenlijk een mondkapje nodig, je ziet hier ook regelmatig mensen met een mondkapje, als je rond deze weg moet werken, lijkt me dat niet overbodig, het stuift echt de hele tijd.

We rijden richting Bakou en en we komen langs wegen die ik niet ken, Alagi weet meestal de weg en anders wordt er gebeld om te vragen hoe we moeten rijden, hoe ze elkaar laten weten waar ze zijn is voor mij niet te vatten. We rijden rond in Latrikunda en komen bij een grote werkplaats in een klein straatje waar ze auto-onderdelen repareren. Ik blijf lekker buiten op een stoepje zitten, want die geuren van olie e.d. zijn mij te heftig. Het ziet er hier weer heel anders uit, best wel nette huizen met betegelde muren (foto's). De mensen hier zijn heel vriendelijk iedereen zegt elkaar gedag en mij dus ook gewoon, er komt een jongetje (jaar of 6) naast me zitten en hij probeert te kletsen,  hij nodigt me uit in de compound te komen. Er komen steeds allerlei mensen uit die compound die moeten lachen omdat hij naast me zit. Ik ga niet mee naar binnen want straks zijn Lamin en Alagi mij kwijt. Erna gaan we naar Kanifing een wijk waar veel auto-onderdelen te koop zijn, daar moeten we lang wachten, het is langs een drukke weg. Ik loop er wat rond, koop bananen en sinaasappels (voor hier erg duur), vlakbij zie ik een tweedehandsverkoopplekje waar ze kleren verkopen, misschien hebben ze een sjaal in de kleur die ik nodig heb voor op m'n hoofd (want m'n hoed is niet meer te dragen en voor de zon wil ik zeker iets op mijn hoofd) en ik vind meteen wat ik zoek, yes. ik ga ergens vlakbij Lamin en Alagi op een stoepje zitten, er komt een meisje van een jaar of 10 met een baby naast me zitten, ze probeert ook wat met me te kletsen, de meeste baby's kijken me altijd onderzoekend aan en al een paar maal dat ze zelfs gaan huilen. Deze baby wil telkens staan en geeft me dan meerdere keren een knuffel, zo schattig, Het meisje moet er ook om lachen, Lamin maakt een foto van ons drietjes. Er staat een handkar met een jongen die stukjes kokosnoot verkoopt (foto) en ineens komen er heel veel schapen met een stel mannen voorbij, dat kan allemaal ook bij een drukke weg, hihi. Er rijdt een ezelkar voorbij met twee ezels ervoor, ze moeten rennen, wat een naar gezicht, de dieren hier worden zo anders behandeld als dat wij gewend zijn. Later zijn we ergens waar veel paarden en ezels staan. We zijn gestopt vlakbij een paard, hij staat aan een heel kort touw en staat er zielig bij (foto), het begroot me zo.

We komen laat in Tanjeh terug rond 18.30 uur en Lamin rijdt regelrecht naar zijn compound, we komen onderweg Jarra, Sonna en kleine Ousman tegen, even proppen in de auto, hihi en thuisgekomen maakt Jarra het eten warm en kunnen Lamin, Alagi en ik heerlijk eten, we hadden honger! Alleen overdag wat bananen gegeten. We moeten weer snel door want de auto moet terug. Alagi wordt langs de doorgaande weg afgezet, hij moet nog een stuk verderop met de taxi. We brengen de auto terug bij Lamins vriend Ousman, aardige mensen, die ook nu nog aan het werk zijn bij hun werkplaats (voor fietsenreparatie) en winkeltje. Deze Ousman heeft lang geleden in Europa gewerkt en met dat geld dat hij daar heeft verdient en heeft hij voor hier zijn werkplaats opgezet en voor zijn vrouw het winkeltje gestart, ze hebben twee boefjes van jongens, die zien er zo grappig uit, ze hebben altijd lol samen als ik ze zie. Lamin brengt me lopend naar huis, behalve bij de doorgaande weg zijn er weinig mensen op straat er branden wel hier en daar buitenlichten, wat vooral voor mij handig is, hihi. We lopen telkens weer andere straatjes door, wel jammer dat ik me in het donker niet echt kan oriënteren, want Lamin doet dit vooral zodat ik de buurt beter leer kennen, Ik vond het een heerlijke dag zo rondgereden te worden en plekken te zien waar ik nog niet eerder was. Rond 21 uur ben ik terug en ik ga nog even met Astrid kletsen.