Vrijdag blank en rijk

Vanmorgen toen het licht werd liep Kaddy te zingen in de compound, heerlijk, ze ging water halen om zich te douchen, het voelde of ze de nieuwe dag begroette. Hier wordt het heel snel licht en heel snel donker daardoor ben ik er meer van bewust dat de dag echt begint, bij ons gaat het zo geleidelijk. 

Hier is het zoeken wat ik kan eten als veganist. Voorheen vonden Sekou, Tanou, Sidiki en de bandleden (uit Guinee), die bij ons woonden het bewonderenswaardig dat ik toen vegetariër was, want zeiden ze ‘jij bent een echte rasta’, komt van Rastafaria. Het is geen echt geloof, maar een geesteshouding gecombineerd met een manier van eten. Het komt uit Jamaica en aangezien ze dol op Bob Marley zijn, wisten ze er hier meer van dan ik. Een rastafaria eet natuurlijk en is vegetarisch en gaat van het geloof uit ‘gij zult niet doden’. Zij geloven ook in dat je bent wat je eet en ze geloven in de krachten die je ontvangt uit plantaardig voedsel, je lichaam is een tempel en moet zo behandeld worden. Ze hadden gelijk ik ben een rastafaria. In Guinee zijn meer rastamensen dan hier, dus ik zal eens vragen of Ousman het hier ook kent. Maar goed het veganistisch eten, lukt tot nu toe prima, eerlijk gezegd ook omdat ik het een en ander heb meegenomen, hihi . Zonder zou uiteindelijk vast wel lukken, maar daar zou ik dan goed over moeten nadenken. Ik neem eerst een shake met proteïnepoeder met banaan en natuurlijk met zelfgemaakte haver- of rijstemelk. Ik week dan ondertussen de haver- en sojavlokken en dat eet ik met m’n meegenomen rozijnen (hebben ze hier niet) en banaan, dat eet ik dan een uur later. Tussen de middag eet ik amper, echt geen honger, maar ik drink extra dan. In de avond heb ik voor proteïne, sojabrokken gevonden en dat wissel ik af met verschillende bonen, veel meer variaties weet ik niet. Net bonen (geen idee hoe ze heten 😉) in de week gezet, morgenochtend 5 minuten koken en dan kijken of het tegen de avond goed is geworden, ik ben benieuwd. Groenten, rijst, enzovoorts haal ik vers van de markt, dus dat zit wel goed. Er zijn tegenwoordig meerdere soorten groenten te koop. dat is echt fijn, mensen proberen meer zelf te verbouwen.

Een paar minuten geleden vloog er hard iets tegen mijn wang en ik zie verder nergens iets, ik schrik me naar en dan voel ik iets in mijn nek kriebelen, ik veeg erover en er valt een beest op de grond, natuurlijk geef ik een gilletje, haha en ik zoek snel een glas en met de kaart van Marieke (zeer handig dus ook) erop, weet ik het beest buiten te zetten. Astrid vroeg of ik een foto had gemaakt, jammer genoeg niet, nu weten we niet wat het was. Heerlijk dat ik een grote klamboe over het bed heb, dan hoef ik in de nacht niet te griezelen en ik zit nu verder in bed te schrijven 😉

Vandaag voelde ik me erg blank en rijk. Een vriendin van Astrid, Marjan, die een paar dorpen verderop woont komt één keer in de maand Astrid met de auto halen om naar de kringloop Amsterdam Enterprise te gaan en naar verschillende grote  supermarkten. Dus vandaag ging ik mee, eerst naar de kringloop, ik ging daar even videobellen met Aminata en ze was zo verbaasd, ze zei dat het wel leek of ik in Nederland was. Die kringloop is zo gegroeid, vroeger was het wel een bekende winkel, maar zoveel kleiner. Ze hebben hier goede spullen, ik koop een houten kar aan een touwtje voor de jongetjes Tamba en Sunkar, in de middag wordt er mee gespeeld door Sunkar en zijn neefje, de één in de grote witte plastic auto en de ander trekt de kar voort. Gisteren zat ik even voor, bij het winkeltje en zag ik het overbuurjongetje spelen, met een auto broem broem, althans voor hem was het een auto, maar in werkelijkheid was het een klein metalen bakje, die ook nog eens zand ergens heen kon brengen. Geweldig wat heeft een kind nodig hè. Hij lachte lief toen ik zei dat ik zijn auto erg mooi vond, zijn grotere zusje keek me wat meewarig aan, alsof ik een beetje gek was (is ook zo 😉). Iedereen is naar zijn zin geslaagd in de kringloop, ik had een haarband, een Anna-rok en een maatbeker voor in het huisje hier.

Op naar de supermarkten, wat is het hier duur, een pak sojamelk is in euro’s 3,80, ik zag van Alpro sojatoetjes staan, 4 stuks 7 euro, er stonden er heel wat, dus ik neem aan dat het ook verkocht wordt. Ook andere levensmiddelen zijn hier enorm duur, de meeste Gambianen kunnen hier niets kopen, best een raar gevoel, ik heb een paar kruidenzakjes/smaakmakers gekocht en voor Arwen goed om te weten ook een grote pot pindakaas 😉 Er stond bij de kassa een blanke vrouw voor me, haar boodschappen kostte 8000 dalasi, zij had werkelijk een TAS vol geld bij zich, zo’n raar gezicht en er viel veel te tellen met de briefjes van 200. Voor in Nederland is dat nog niet zo gek, als je één keer in de week boodschappen doet voor rond de 125 euro, maar als je even bedenkt waar je nu bent. Deze supermarkt kwam ik vroeger wel eens met Aminata, we hebben er dichtbij gewoond en dan kocht ik ook sojabrokken, dat vond trouwens iedereen toen lekker in de compound. Als we klaar waren in de supermarkt dan aten Aminata en ik soms een baobab-ijsje op de stoep daar, een mooie herinnering. Marjan en Astrid weten ondertussen precies in welke van de supermarkten WAT te koop is, dus we rijden er nog langs twee, we zijn half 11 weggegaan en komen drie uur terug. Kaddy en Sunkar staan te blij te roepen dat we er weer zijn. Ik voel me ongemakkelijk dat ik boodschappen heb gedaan, die zij nooit zouden kunnen kopen, dat ik een rijke blanke ben, dit zijn dingen die me aldoor weer raken en die ik ook een beetje moet loslaten, ik leid mijn leven mijn pad en zij een ander pad. Samen lol maken kan evengoed en is eigenlijk een grotere rijkdom in ons leven.

Vandaag heb ik geen foto’s gemaakt, maar ik heb wel een aantal jurken op de foto tussendoor deze dagen gemaakt, je ziet hier de grappigste combinaties. Bij de tailers mag ik wel de jurken fotograferen, dat vinden ze zelfs leuk, dat ga ik vaker doen, want dat vind ik erg interessant. Maar eerlijk gezegd zijn de combinaties en stoffen juist op straat zo ontzettend mooi en leuk om te zien. Twee van de vrouwen had ik al eens eerder hier neergezet, toch nog even uitvergroot zo mooi die oranje jurk vind ik en die vrouw in de rode jurk heeft niets op haar hoofd. Het  blijkt ineens hier speciaal te zijn. Terwijl voorheen liepen hier veel vrouwen op straat zonder hoofdbedekking en in Guinee was dat al helemaal zo. Het is echt een ander straatbeeld, ineens zie je hier op veel verschillende plekken zelfs vrouwen met een sluier waarbij je alleen de ogen ziet, voorheen was dat een zeldzaamheid. Je ziet ook veel meer hijabs, tijden veranderen.

Heel laat in de avond krijg ik een bericht van Sidiki of we morgenochtend samen naar Tanou zullen gaan, Tanou heeft dat gevraagd en wil met me praten. Dat vind ik best spannend vandaag, uiteindelijk is de vader de baas en hoeft hij niet naar zijn oudste zoon te luisteren, maar Sekou stuurt geld en daar betaalt Tanou zijn huur van, dus wie is nu de baas? Gelukkig al is Sekou woest op zijn vader, hij blijft wel respect houden voor hem. Dus laten we het erop houden dat de vader de baas blijft. Mijn intentie is te vertrouwen op wat de dag me brengt en zelf in liefde te blijven. Liefs voor jullie !!